شناسایی و رتبه‌بندی سنجه‌های هوش اخلاقی در مدیران گروه‌های آموزشی مبتنی بر نهج‌البلاغه (مطالعه موردی دانشگاه یزد)

هدف: دانشگاهها جزء مهم‌ترین مؤسسات جامعۀ انسانی محسوب می‌شوند که جامعه از آنها توقع هوش اخلاقی بالا دارد. مقالۀ حاضر با هدف شناسایی و اولویت‌بندی سنجه‌های هوش اخلاقی و تأثیر دو عامل تحصیلات و سابقۀ کار مدیران بر هوش اخلاقی مدیران آموزشی دانشگاه انجام شده است. روش: این پژوهش از لحاظ روش، توصیفی- پیمایشی و از لحاظ ماهیت، کاربردی است. جامعۀ این تحقیق، کل مدیران گروههای آموزشی دانشگاه یزد است. همچنین برای جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز پرسشنامه‌ای بر اساس مبانی نظری و روش ویکور طراحی شده است. تحلیل داده‌های گردآوری شده با استفاده از روش ویکور انجام شد. یافته‌ها: سنجۀ «رازداری» در شاخص صفت ذاتی، «خوش‌خُلقی» در شاخص اخلاق اکتسابی، «عفو و بخشش» در شاخص برخورد فردبه فرد، «ارج نهادن به سنّتهای نیکو» در شاخص عملکرد در جامعه، «احترام به زیردستان» در شاخص مدیریت‌محور، «مهربانی به زیردست» در شاخص اخلاق اکتسابی در رفتار فرد به فرد، رتبه‌های اول را به خود اختصاص داده‌اند